Wydawca treści Wydawca treści

Ścieżka edukacyjna - Kodrąb

Leśna ścieżka edukacyjna Kodrąb ma długość blisko 2 km i prowadzi przez zróżnicowane siedliska borowe. Dużą atrakcją na jej terenie jest obecność użytku ekologicznego "Biały Ług", który chroni rozległe tereny mokradłowe wraz z występującą na jej terenie florą i fauną.

Na całej długości ścieżka prowadzi drogami leśnymi, przez co jest dostępna jedynie dla pieszych i rowerzystów.
 
Nasza ścieżka jest wyjątkowo łatwa do przejścia.
Na wykresie można zobaczyć, jak zróżnicowany jest teren.
Podążając myszką po wykresie możecie sprawdzić,
gdzie znajduje się najwyższy i najniższy punkt.

 

 
 
 
Czytając je podczas wycieczki do lasu wzbogacicie swoją wiedzę.
Wszystkie teksty pochodzą z wydanego przez nas "Przewodnika po leśnych ścieżkach edukacyjnych Nadleśnictwa Radomsko" autorstwa Anny Wójcickiej-Rosińskiej. Przewodnik dostępny jest nieodpłatnie w siedzibie Nadleśnictwa.
Teraz możecie zwiedzić ścieżkę samodzielnie ściągając opisy do poszczególnych przystanków. 

Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Położenie Nadleśnictwa Radomsko

Położenie Nadleśnictwa Radomsko

Nadleśnictwo Radomsko

Na tle podziału administracyjnego kraju Nadleśnictwo położone jest w południowej części województwa łódzkiego, w gminach: Nowa Brzeźnica, Pajęczno obszar miejski, Pajęczno obszar wiejski, Strzelce Wielkie, Łęki Szlacheckie, Ręczno, Radomsko obszar miejski, Radomsko obszar wiejski, Dobroszyce, Gomunice, Kamieńsk obszar miejski, Kamieńsk obszar wiejski, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Wielgomłyny, Żytno, i w północnej części województwa śląskiego, w gminie Kruszyna.

Zgodnie z regionalizacją przyrodniczo-leśną Polski (Zielony i Kliczkowska 2012) lasy Nadleśnictwa Radomsko położone są w zasięgu następujących jednostek przyrodniczoleśnych: Kraina: Małopolska (VI):
                      Mezoregion:
                           - Sieradzko-Łódzki (VI-1)   
                           - Piotrkowsko-Opoczyński (VI-2)
                           - Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej (VI-15)   
                           - Niecki Włoszczowskiej (VI-19)

Pod względem podziału geobotanicznego (Matuszkiewicz 2007) Nadleśnictwo Radomsko położone jest w:

  • Dziale Wyżyn Południowopolskich (C),
  • Krainie Wysoczyzny Łódzko-Wieluńskiej (C1),
  • Krainie Wyżyn Środkowomałopolskich (C2).
Wyżej wymienione podziały przestrzeni przyrodniczo-leśnej informują o różnorodności środowiska przyrodniczego i jej wpływie na planowanie gospodarki leśnej.

Według stosowanego obecnie podziału fizycznogeograficznego Kondrackiego (2000), Nadleśnictwo Radomsko położone jest w:

  • Prowincji Wyżyn Polskich (34),
  • Podprowincji Wyżyny Małopolskiej (342),
  • Makroregionie Wyżyny Przedborskiej (342.1),
  • Mezoregionie Wzgórz Radomszczańskich (342.11),
  • Mezoregionie Niecki Włoszczonowskiej (342.14).
  • Podprowincji Wyżyny Śląsko-Krakowskiej (341),
  • Makroregionie Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej (341.2),
  • Mezoregionie Wyżyny Wieluńskiej (341.21).
  • Prowincji Niżu Środkowoeuropejskiego (31),
  • Podprowincji Nizin Mazowiecko-Podlaskich (318),
  • Makroregionie Wzniesień Południowo-Mazowieckich (318.8),
  • Mezoregionie Wysoczyzny Bełchatowskiej (318.81).
Obszar Nadleśnictwa Radomsko odznacza się dużym zróżnicowaniem rzeźby terenu, gdzie elementy wyżynne przeplecione są elementami niżowymi. Dominują tu krajobrazy peryglacjalne równinne i faliste, rzadziej pagórkowate i wzgórzowe oraz fluwioglacjalne równinne i faliste.

W dolinach rzek niewielkie powierzchnie zajmują krajobrazy zalewowych den dolin Pilicy i Warty, a miejscami także terasów nadzalewowych. Rzeźba terenu uformowana została głównie w okresie zlodowacenia środkowopolskiego. Jest to bezjeziorna równina denudacyjna, miejscami z ciągami wzgórz morenowych i kemów, osiągających do 323 m n.p.m. (Góra Chełmo) na północ od Radomska.

Dominują utwory geologiczne zlodowacenia środkowopolskiego, głównie plejstoceńskie gliny zwałowe, piaski i żwiry lodowcowe, oraz piaski i żwiry sandrowe. Dolinę Warty oraz Pilicy i ich dopływów oraz bezodpływowe zagłębienia po zanikłych jeziorach wypełniają holoceńskie piaski, żwiry, torfy i namuły.